قروش اسپكتروفتومتر

پس از مسافرت از طريق سلول نمونه يا سلول مرجع ، نوري كه جذب نشده است-به دور ، بيشتر پرتو به سمت انتقال دهنده فتوتران يا آشكارساز نور هدايت مي شود. اين مؤلفه ورود فوتون ها را به يك سيگنال الكتريكي تبديل مي كند. به هر حال ، مسير نوري از طريق اسپكتروفتومتر نيازي به خط مستقيم ندارد زيرا پرتوي نور مي تواند با استفاده از آينه ها همانطور كه در اينجا مشاهده مي شود ، هدايت شود. بعضي اوقات ، از لنزها نيز براي جمع آوري و جمع آوري نور استفاده مي شود.

رقمي از انيميشن كه يك طيف سنج پرتو دوتايي را نشان مي دهدشكل اسپكتروفتومتر پرتو دوتاييسيگنال هاي نوري متناوب ، از پرتو مرجع يا پرتو نمونه سيگنال هاي متناوب فوتوترانتر الكتريكي را توليد مي كنند. يك رايانه ، با نمونه برداري از اين سيگنال ها ، اكنون مي تواند جذب آناليت را از دو طريق تعيين كند. برخي از ابزارها صرفاً شدت نور ديجيتالي سيگنال پرتو نمونه را از پرتوي مرجع كم مي كنند. تفاوت اندازه گيري ميزان نور جذب شده توسط آناليت است.

از آنجا كه سيستم مبتني بر انتقال دهنده ها در اندازه گيري تفاوت مطلق در دو شدت نور مختلف نسبتاً ضعيف است به ويژه اگر اين اختلاف بزرگ باشد ، جذب نور تعيين شده به اين روش مي تواند حاوي مقادير غيرقابل قبول خطا باشد.

https://dribbble.com/spectrophotometr1